Het zwart van de rug van zijn handen, het flitsende ritme van de pezen van zijn vingers, het steeds oplichtende wit van zijn handpalmen. Gehypnotiseerd kijken we naar de stroom van zijn routineuze handelingen. Het geluid van onze ademhaling en het ritselen van de bankbiljetten vullen het kantoor. Onwillekeurig tel ik mee en steeds betrap ik me erop dat ik weer de tel kwijt ben. Lees verder →