Ze loopt al dagen te heige, blaffe, niese en snuite.  Ik ben ook niet helemaal lekker dus lig ik effe relaxed op de bank naar die strakke wijve te kijke die in een of ander heet land zich natte t-shirtjes staan te tennise. Loopt zij precies op het moment dat een van die wijve zich bukt om een vetertje te strikke, met die kanker stofzuiger door het beeld. Kijk ik recht in haar hol in plaats van naar die afgetrainde billen in zo’n lekker strak rokkie. Oké, ik hou me effe in. Het is pas de eerste set. Ze kan soms zo asociaal achter uit d’r strot boeren. Daar heb ik nu effe geen trek in. Ik wacht wel totdat ze hier klaar is. Gaat ze, met haar hand op de stofzuigerslang, midden in mijn beeld staan klage en zeike dat ze koppijn heeft en of ik ook niet effe wat kan doen!?!? Ik geef haar nog een vriendelijke hint door haar van afstand met een armbeweging een beetje het beeld uit te schuiven en zeg tegelijkertijd; “Jezus  mens, zie je niet dat ik lijd?” Als haar onderkaak van verbazing op d’r flink deinende bos hout voor d’r deur knalt, weet ik uit ervaring dat die opmerking niet handig was. Effe reparere. “Het ziet er hier trouwens prima uit, tijgertje. Ga lekker zitte en neem ook een pilsje”. Blijft ze gewoon staan en gaat ze nog harder balken dan het kutgeluid van die klote stofzuiger! Ik moet me arm zowat uit de kom rukke om, om haar dikke reet heen, het geluid van de tv wat harder te zetten. Ik kan geneens meer het gesteun en geheig van die geile tenniswijve hore! Komt op dat moment een van die zieke koters van haar, d’r bed uit om vanuit de deuropening een verschrikkelijk potje te gaan staan janken. Nu raak ik langzaam toch wel een beetje van de leg. Als ik me op wil richten om dat zeikertje een heis te geven, zet ik mijn hand vol in de kleffe zooi van zo’n doorweekt papieren snotlappie. Het slijm spuit tussen mijn vingers omhoog. Nou ben ik toch echt een beetje over de zeik, maar ik hou me in! Ik sta beheerst op. Met mijn kickbox reflexen trap ik in één soepele reeks van bewegingen de stofzuiger uit, prop mijn wijf haar eigen kwijldoekje in haar hand, duw haar uit het beeld terwijl ik tegerlijketijd mijn hand afveeg aan haar bloesje en maak met mijn andere hand een schijnbeweging naar dat etterbakje. Die pist zowat in haar broek, is effe stil en vliegt dan brullend de trap op. “Zo doe je dat, lekker rustig en soepel opgelost, al zeg ik het zelf”. En met mijn neus tegen haar neus zeg ik rustig; ”Zo doos, als jij nu effe die snotklodders uit de bank trekt dan doe jij ook wat nuttigs”. Loopt ze zonder een woord te zeggen de deur uit? En nu heb ik dus een beetje ruzie met mijn wijf.

Ik heb van de weeromstuit helemaal geen trek meer in wijve. Zelfs die priemende tepeltjes in die strakke sport t-shirtjes doen me effe helemaal niks en wat kunnen die wijven hysterisch kreunen. Irritant man! Ik zap zowat de stroom uit mijn batterijen als ik plotseling een van mijn politieke helden tegenkom. Niet dat ik normaal wat met die zakkevullers uit Den Haag op heb, maar als mensen van de partij van Jacobse en van Es op de tv zijn, dan ga ik er effe goed voor zitten. Jezus, ze komen niet uit de politiek. Het zijn letsel advocaten, een buiten categorie zakkenvullers! Ik krijg spontaan een hartverzakking. Dat soort gasten hebben me al heel wat eurootjes gekost. Luc Rohof en zijn holmaat Ivo Sindram. Maar deze gasten hebben het wel helemaal in het snotje. Geiten koorts die overslaat op mensen. Dat ken je toch niet pikken! De overheid aanpakken dat kost ze teveel tijd. Daarom moeten die boeren er voor opdraaien. Slim! Dat gaat die boeren geld kosten! Tussen de duizend en tienduizenden eurotjes voor die arme mensen die ongewild de geitescheit kregen! Over de rug van mijn gezondheid geld verdienen, dat pikken we niet! Die moeten betalen! Die dagen we voor het gerecht! En nou je het zegt! Die geit van mijn heeft me de afgelopen dagen behoorlijk in mijn bek lopen blaffen. Toen ik gisteravond na mijn dienst aan de deur, binnen nog effe een paar pilsjes ging pakken kon ik me bijna niet verstaanbaar maken. Ik dacht nog dat het kwam door die snoeiharde  sound van dat nieuwe bandje “Dead Mouse Walking”, maar al gauw had ik door dat ik die dooie muis in mijn eigen strot een wandeling aan het maken was. Komt natuurlijk door dat kolere wijf van mijn! Die geit heeft haar Q koorts op mijn overgedragen! Mijn ziek maken en dan kwaad het huis uitlopen! Terwijl ze heel goed weet dat ik op tijd moet eten in deze fase van mijn training! Dat is gewoon kwade opzet! Mijn hele trainingsopbouw naar de klote. Al dat geld voor die dure sportpilletjes voor niets. Al mijn zweet, bloed en tranen voor de kat z’n viool! Ik ga die gast van tv opbellen! Ze moet betalen! Misschien kan die gast ook effe kijken of ik geen sporen van Q koorts heb, dan nemen we dat gelijk effe mee. Nee, mij krijg je niet gek! Ik ken me rechten!