Nu ik jou vanuit Afrika een brief schrijf, denk ik terug aan al die werkdagen in Groningen. Ik kan het me nog goed herinneren. In de auto gaat het herhalende nieuws al na een kwartiertje op in het geruis van de snelweg. In trance rijdt ik de overbekende route naar Groningen. Lees verder
Dwars door de mensenmassa registreren de haren op mijn benen de keiharde punkrock van de Sekspistols. Ik sta in de Grollstent op Lowlands 2008 en voel me tussen de jonkies net zo achterhaald als Johnny Rotten, de leadzanger. Bijna drie kwartier te laat, zijn ogen opengesperd door de pillen, zijn stem aangetast door de drank brult hij de massa toe; “say no to drugs”. Lees verder
De regen slaat op mijn voorruit en de wind rukt aan mijn auto. Gister zeiden we nog gekscherend tegen elkaar dat we vandaag buiten mochten spelen. Dat is nu niet meer zo’n aanlokkelijk vooruitzicht. Even later schik ik op van het piepende geluid van ruitenwissers op een droge voorruit. Aan de andere kant van de IJssel is het droog en in de verte zie ik dat er wat blauwe plekken tussen de donkere wolken zichtbaar zijn! Als ik een uurtje later, een beetje zoekend, het erf op van een oude Drentse boerderij opdraai, schijnt de zon. Eric is er al, ik zie zijn auto staan op het gras voor de schuur, naast de trailer met de kano’s. We gaan met ons directieteam een dagje uit; fietsen, kanoën en aansluitend eten met onze partners. Als ik uitstap rukt de wind aan het portier.
Ik blijf expres lang zitten. “Poep je niet, dan rust je toch”.
Ik hoor het mijn broers nog zeggen. Humor uit de bouw. Iedereen lacht behalve de man waar het over gaat. Zo verwelkom je een collega bouwvakker op de steiger, als hij even zijn snor lijkt te drukken. Op de steiger heerste dezelfde cynische humor die wij als broers en zussen met elkaar uitwisselden. Ook thuis lachte het doelwit van de grap nooit tenzij hij of zij met een meesterlijke tegenzet de lachers van je weg kaapte. Lees verder
Op de vraag wat er te doen is aan het gedrag van de Britse schandaalpers, zei schrijfster W.K Rowlings, geestelijk moeder van Harry Potter: ‘Ik kan niet doen alsof ik het magische antwoord heb.’ Een snelle oplossing is ook teveel gevraagd van een schrijfster die vele boeken nodig had om uiteindelijk de door haar zelf gecreëerde kwade genius Voldemort te verslaan. Lees verder
Ajax, het België van Nederland
Na uren turen door de mist doe ik vlak voor het 8 uur journaal de voordeur open. Op weg naar de keuken doe ik vast de tv aan. Nog snel even een kop koffie maken. Door het geratel van de espressomachine heen, hoor ik flarden van het eerste nieuwsbericht; “bemiddelingspoging mislukt, hopeloos verdeeld, de sfeer aan tafel is verziekt”,… Godver…. alweer Ajax?
Vanaf het eerste moment wist ik dat er iets helemaal niet klopte met die mannen in jurken die zich voor iedere mis lieten aankleden door jonge jongetjes. Tegen de zin van mijn vader ontvluchtte ik het misdienaarschap nog voordat ik de voetgebeden kon opzeggen. Op het franciscaner internaat hield ik met mijn onaangepaste gedrag grote afstand van die dikke buiken in bruine pijen met geknoopte touwen. Vlijen en straffen, het maakte me niets uit. Het stonk en ik hield ze hiermee op afstand. Lees verder
“Na mijn vader ben ik de enige echte directeur in dit gezin”. De woorden ontglipten me nog voordat ik me van de gedachte bewust was. Drie van mijn vier broers volgden mijn vader op in het door hem opgerichte familiebedrijf. De jongste van de drie begraaft vandaag zijn vrouw en het familiebedrijf is verkocht.