Ajax, het België van Nederland
Na uren turen door de mist doe ik vlak voor het 8 uur journaal de voordeur open. Op weg naar de keuken doe ik vast de tv aan. Nog snel even een kop koffie maken. Door het geratel van de espressomachine heen, hoor ik flarden van het eerste nieuwsbericht; “bemiddelingspoging mislukt, hopeloos verdeeld, de sfeer aan tafel is verziekt”,… Godver…. alweer Ajax?
Iedere thuiswedstrijd overweeg ik vanwege het wanhopig gemodder van potentieel fantastische voetballers mijn seizoenkaart in de verkoop te doen. Moet ik dan iedere dag ook nog in mijn éigen huis naar het verslag van een misselijk makende strijd binnen een potentieel fantastische club kijken? Op het werk, in de kroeg en op verjaardagspartijtjes voel ik me meer en meer als een PVV stemmer die een onethische voorliefde moet verdedigen. Geheel in stijl doe ik aanvallen op Ajax af met simplistische leuzen als “Alle stadions van Nederland zijn haatpaleizen gevuld met tegenstanders van Ajax”. Alle boeren (niet Ajaxieden) zijn een bedreiging van de ware voetbal cultuur!
Op het moment dat ik ga zitten komt een foto van de gesoigneerde gestalte van Elio di Rupo in beeld. In het bijbehorende bewegende beeld sleept deze inmiddels afgeleefde vertegenwoordiger van de oude intellectuele Belgische klasse zich naar de koning om nog een keer zijn taak als formateur terug te geven. De koning houdt het in beraad. Gelukkig, geen Ajax. Niet de foto van Keje Molenaar. Niet het bewegende beeld van een matige oud voetballer die met een strak pak en een meestertitel nog steeds niet zijn gebrekkig inzicht kan verhullen. Ik slaak een zucht van opluchting, neem een slokje van mijn koffie en wil langzaam wegzakken in de kussens van de bank. Maar het kwaad is geschied, de parallellen tussen België en Ajax zijn te duidelijk. Socialisten en liberalen versus voetballers en bestuurders. Het Belgisch kabinet, de raad van commissarissen van Ajax. De taalgrens van Halle-Vilvoorde, het jeugdbeleid op de Toekomst. Formatie, verzoening. Vlamingen en Walen, Cruijffianen en van Galen.
De mist achtervolgt mij, dringt mijn huis, hart en hersenen binnen. Ik ben mijn leven lang Ajaxied geweest maar dit moet nu ophouden! Wanhopig zoek ik naar een oplossing.
Cruijff heeft Feyenoord in zijn nadagen als voetballer kampioen gemaakt en destijds niet voor Ajax gekozen. Hoe rood wit is zijn hart eigenlijk? Is hij niet een intrigant gestuurd door Rotterdam? Van Gaal zijn cirkel was al rond bij Ajax, hij is er al drie keer succesvol geweest en een keer eerloos weggestuurd. Aan nog een sinterklaas rijmpje heb ik geen behoefte. Toen Ajax het moeilijk had, heeft hij AZ kampioen gemaakt. Is hij niet een intrigant gestuurd door Alkmaar?
Wegzakken in de bank lukt niet meer. Tijd voor daadkrachtig optreden. Als iedereen groter is dan Ajax dan houdt de club op te bestaan. Laten we de zaak opsplitsen. De Vlamingen naar Nederland, de Walen naar Frankrijk. De Cruijffianen naar Feyenoord. De van Galen naar AZ.
De Telegraaf houdt het in beraad.
En ik? Ik ga naar Veendam. Diep in het nuchtere noorden. De Langeleegte dat klinkt inmiddels hartverwarmend.