De laatste klanken van het lied maken plaats voor kamervullende ruis. In gedachten hang ik in de bank en kijk vanuit mijn tochtige erker naar de verroeste fietsen op de vuilnisboot, die door onze gracht vaart. Met een scherpe klik glijdt de arm van de pick-up in de laatste groef van de plaat. Geconditioneerd schiet ik overeind. Nog voor de arm helemaal terug is in de ruststand, zet ik de naald voorzichtig terug op de plaat. Zo gaat dat sinds ik drie dagen geleden deze plaat kreeg. Gelukkig is Monique een week intern voor haar eerste bevallingsweek in het opleidingsziekenhuis en heb ik even het rijk alleen. Ik draai het volume verder open, tot vlak voor het vervormingpunt. Maandag, eind van de ochtend, dat kan net in dit typisch Amsterdamse buurtje. Morgen begin ik mijn omstreden avontuur met Amsterdamse  criminele jongeren en vandaag zing ik de spanning uit mijn lijf op het openingsnummer Short People van de LP Little criminals van Randy Newman. Lees verder →