Vanaf het eerste moment wist ik dat er iets helemaal niet klopte met die mannen in jurken die zich voor iedere mis lieten aankleden door jonge jongetjes. Tegen de zin van mijn vader ontvluchtte ik het misdienaarschap nog voordat ik de voetgebeden kon opzeggen. Op het franciscaner internaat  hield ik met mijn onaangepaste gedrag grote afstand van die dikke buiken in bruine pijen met geknoopte touwen. Vlijen en straffen, het maakte me niets uit. Het stonk en ik hield ze hiermee op afstand.

“Wir haben es nicht gewusst” waren de zeer bewust gekozen woorden van kardinaal Simonis ruim een jaar geleden in het programma Pauw& Witteman. Niets was en is minder waar. Al binnen enkele weken na deze fascistische uitspraak werd onthult dat hij zelf enkele jaren daarvoor een pedofiele en kinderen misbruikende priester naar een nieuwe parochie verplaatste waar de man zich opnieuw aan kinderen vergreep. “Diep teleurgesteld” was Simonis in deze priester. Zijn vertrouwen in deze man waar hij zo goed en indringend mee had gesproken en die zo oprecht beterschap had beloofd, was geschokt! Ieder fatsoenlijk mens met enig gevoel voor verantwoordelijkheid en integriteit had met diep schaamrood op de kaken ontslag genomen. Simonis maakte een kardinale fout door dat niet te doen.

Wat we allemaal al wisten wordt nu bevestigt door het rapport van de commissie Deetman. De commissie constateert dat priesters en gezagsdragers binnen de katholieke kerk in de afgelopen decennia naar schatting tussen de 10.000 en 20.000 kinderen verkracht en misbruikt hebben. Aartsbisschop Eijk erkent de uitkomsten van het onderzoek en bevestigt de constatering dat alle bestuurlijke lagen van de katholieke kerk in Nederland al sinds de jaren vijftig op de hoogte waren van deze grootschalige criminele activiteiten van haar personeel.

Willens en wetens heeft de katholieke kerk decennia lang kinderverkrachters een werkterrein, bescherming en onderdak geboden. En niet alleen dat. Bij geconstateerde delicten werden ze niet aan de politie overgedragen, maar met verdoezeling van de feiten werd hen een vers  jachtterrein toegewezen. Ook bisschoft Eijk, de anders zo strenge inquisiteur van de ware katholieke kerk, betuigt zijn spijt en biedt de slachtoffers slechts excuses aan! Geen priester wordt aangegeven bij de politie, geen bisschop legt zijn functie neer of wordt ontslagen terwijl hij onlangs nog een tachtig jarige priester die het celibaat schond, excommuniceerde. Zijn onze kerken, die door onze met haar gehelmde kruisvaarder geroemd worden als basis van onze verheven westerse christelijke waarden,  niet gewoon illegale sekspaleizen die schril afsteken tegen de door hem als haatpaleizen gebombardeerde moskeen?

Deze week werd bekend dat het openbaar ministerie in Almelo opnieuw gaat proberen om de pedofielen vereniging Martijn te verbieden. Misschien kunnen ze het verbieden van de katholieke kerk in een adem meenemen? De zaak tegen de katholieke kerk lijkt me veel eenvoudiger. Het gaat immers niet om een organisatie die seks met kinderen wil legaliseren maar om een organisatie die seks met kinderen stelselmatig toepast, toestaat en toedekt. Een organisatie die misdaden tegen de menselijkheid faciliteert moet toch verboden kunnen worden? Wie weet praten we dan over 20 jaar op dezelfde manier over de Enschedeese processen zoals we nu over de Nurnberg processen praten.  Ondertussen stel ik voor dat onze moraalridder Wilders met kaalgeschoren hoofd hoogst persoonlijk alle priesters en kerkelijke gezagsdragers langs de uitgemergelde levens van alle slachtoffers leidt.

En als dat dan onverhoopt allemaal niet gebeurd, hoop ik tegen beter weten in dat de daders en hun leidinggevenden de vurige dans van gerechtigheid in de hel niet ontspringen.